Thursday 23 August 2007

PROUD OFW


nabwisit ako nung mabasa ko ang article ni malu.. kala nya yata porket mayaman sya eh pwede na syang mang apak ng kapwa nya.. actually mas nagulat ako at pinayagan na mapublish ang ganito kainsensitive na article.. sana matauhan yang malu na yan.. i bet this is experience will humble her.. good for her...

hindi ako usually nagsusulat ng mga paghihirap ko as OFW sa blog ko kasi feeling ko di ko na kailangan ipangalandakan yun diba... kasi obvious yun eh, parang super sensitive na lang talaga ang di makakaisip nun... kaya para sau malu ang wento ko

ako lang ang medyo maayos at stable ang work sa family namin kaya ako tumatayong bread winner.. tapos nung nag asawa ako di ko pa din giniveup yung pagtulong sa kanila.. kaya ayun walang ipon.. and then i got pregnant and we were so happy.. kaya lang medyo nagiisip na din kaming mag asawa nun kung kaya ba ng budget namin pag may baby na.. pero syempre bukod dun eh sobrang excited kami sa pagdating ng baby namin... and then nanganak na nga ako.. may budget naman kami sa pagkapanganak ko kaya lang kinulang kasi may phlegm daw yung baby ko sa lungs and need nya mag antibiotic for 1 week. and so ayun na nga, medyo nahihirapan na kami magbudget kaya kahit 3 months pa lang baby ko eh inaccept ko yung job offer sa KL.. sobrang ayoko iwan ang baby ko pero kailangan magpakatatag... grabe, gabi gabi yata ako umiiyak nun.. ayoko nga na nag gagabi eh.. kasi eto yung time na magisa na lang ako sa room ko at namimiss ko talaga sila... my hubby sends me a picture of our baby everyday.. nakakatuwa kasi everyday eh lumalaki sya.. pero sobrang nakakalungkot din kasi wala ako dun.. regret ko talaga na wala ako dun sa tabi nya pero wala naman akong choice eh... tama na nga at baka maiyak pa ko dito...

so ganun nga malu, ganun nga kahirap... kung sabi nila nasa huli ang pagsisisi, sa aming mga ofw na may mga iniwan na anak sa pinas, sa una pa lang nagsisisi na kasi iiwan namin ang mga anak namin... pero walang lugar ang pagsisisi sa mga katulad namin na hindi kasing yaman mo.. dinudurog talaga ang puso namin sa pagiwan namin sa anak namin and the least we expect from the likes of you is to just shut up.... but you didnt... so i hope you realized how selfish and self centered you are....

eto pala ang excerpts sa article ni malu fernandez

"However I forgot that the hub was in Dubai and the majority of the OFWs (overseas Filipino workers) were stationed there. The duty-free shop was overrun with Filipino workers selling cell phones and perfume. Meanwhile, I wanted to slash my wrist at the thought of being trapped in a plane with all of them.

While I was on the plane (where the seats were so small I had bruises on my legs), my only consolation was the entertainment on the small flat screen in front of me. But it was busted, so I heaved a sigh, popped my sleeping pills and dozed off to the sounds of gum chewing and endless yelling of “HOY! Kumusta ka na? At taga sann ka? Domestic helper ka rin ba?” Translation: “Hey there? Where are you from? Are you a domestic helper as well?” I though I had died and God had sent me to my very own private hell.

On my way back, I had to bravely take the economy flight once more. This time I had already resigned myself to being trapped like a sardine in a sardine can with all these OFWs smelling of AXE and Charlie cologne while Jo Malone evaporated into thin air."

No comments:

Post a Comment